To wyspecjalizowana metoda rehabilitacji. Ma zastosowanie w leczeniu całej gamy schorzeń i dysfunkcji
nerwowo-mieśniowo-szkieletowych.
Dokładny wywiad i badanie pacjenta pozwala określić nam na jakim poziomie leży problem: struktury czy
funkcji. Bogactwo stosowanych technik zapewnia precyzję działania: zaczynając od technik mięśniowych,
przez uwalnianie struktur neuronalnych i mobilizacje stawów, po ćwiczenia terapeutyczne. Odpowiedni
ich dobór służy przywróceniu równowagi w ciele pacjenta.
Metody terapii manualnej stosowane w naszym gabinecie:
Holistyczna Terapia Manualna wg A. Rakowskiego
obilizacja z ruchem B. Mulligana
Wilson Concept – punkty spustowe
Przeciwwskazania w stosowaniu terapii manualnej to świeże bądź nieustabilizowane złamania oraz ostre
stany zapalne tkanki w miejscu poddawanym terapii.
Terapia mięśniowo- powięziowa to forma terapii nacelowana na problemy przewlekle przeciążanych,
bolesnych i nadmiernie napiętych grup mięśniowych.
Poprzez delikatną pracę z powiezią ułatwiamy jej rozluźnienie, a w konsekwencji zwiększamy przepływ
krwi przez mięśnie w rejonie naszego oddziaływania. Skutkuje to ich lepszym odżywieniem, szybszą
regeneracją i znormalizowaniem ich napięcia.
Celem wizyty konsultacyjnej jest identyfikacja przyczyny dolegliwości z jakimi zjawia się pacjent:
ocenia się zakres mobilności żuchwy, występowanie objawów akustycznych oraz zaburzeń ruchowych w
obrębie stawów skroniowo-żuchwowych, tkliwość mięśni oraz uzębienie.
W terapii skupiamy się na zniwelowaniu dolegliwości w stawie skroniowo-żuchwowym i zmęczenia mięśni
spowodowanych np.: zbyt długim rozwarciem ust w przebiegu leczenie kanałowego.
Ponad to zminimalizowanie lub wyeliminowanie tzw. objawów wtórnych leczenia ortodontycznego (m.in. :
bóle głowy, zaburzenia czucia, bóle stawów skroniowo-żuchwowych i ich okolic, zaburzenia widzenia,
szumy w uszach, zawroty głowy itp.), zapewnienie komfortu psychofizycznego pacjenta w trakcie leczenia
ortodontycznego.
Osteopatia jest koncepcją terapeutyczną opierającą się na manualnej diagnozie i przywracaniu
sprawności człowieka. Głównymi założeniem tej filozofii pracy jest traktowanie organizmu jako
nierozerwalnej całości – na poziomie ciała, umysłu i ducha. Osteopatia koncentruje się przede
wszystkim na odnalezieniu pierwotnej przyczyny dolegliwości pacjenta i uruchomieniu mechanizmów
autonaprawy, jakie każdy z nas posiada. Wśród technik osteopatycznych wyróżniamy m.in. techniki
czaszkowe, stawowe, wisceralne (narządowe).
Techniki osteopatyczne znajdują zastosowanie w różnych stanach chorobowych. Sprawdzą się zatem m.in.
w przypadku bólu kręgosłupa, stawów, stanów pourazowych, drętwień kończyn, bólach głowy, jak również
pomogą przypadku takich dolegliwości jak problemy ze snem, refluks, wzdęcia, zaparcia czy zaburzenia
na tle stresowym.
Terapia CranioSacralna (znana również, jako terapia czaszkowo-krzyżowa) to jedna z metod terapii
manualnej. Stosowana jest przy dolegliwościach, związanych nie tylko z ciałem pacjenta, ale również z
całą jego osobą.
Cechą charakterystyczną tej terapii jest jej delikatność. Terapeuta pracuje w sposób nieinwazyjny,
wykorzystując najczęściej nacisk o sile 5 gramów. Poprzez pracę z tkankami wpływa na tak zwany układ
craniosacralny. Układ ten odpowiada za prawidłowy rozwój oraz funkcjonowanie ośrodkowego układu
nerwowego. Składa się on ze struktur, które otaczają, wspomagają i chronią mózg oraz rdzeń kręgowy.
Wśród nich wyróżniamy np. kości czaszki, opony mózgu i rdzenia kręgowego, płyn mózgowo-rdzeniowy. I to
właśnie z tymi strukturami pracuje terapeuta craniosacralny, używając delikatnego dotyku. Może on
oddziaływać na funkcję układu craniosacralnego, a tym samym na funkcję układu nerwowego, mięśniowego,
powięziowego, kostnego, endokrynologicznego, pokarmowego, oddechowego, limfatycznego. Dlatego właśnie
ta forma terapii jest propozycją dla osób cierpiących na różnego rodzaju dolegliwości. Wskazaniami do
terapii są np.
bóle i zawroty głowy
migreny
bóle kręgosłupa i kończyn
cierpnięcia i mrowienia
zespół jelita wrażliwego
wzdęcia i zaparcia
zaburzenia koncentracji
nadpobudliwość
stres, depresja
chroniczne zmęczenie
dysfunkcje stawu skroniowo-żuchwowego
nadwaga, „opuchnięcia”
zaburzenia snu
urazu mózgu oraz rdzenia kręgowego
PTSD – Syndrom Stresu Pourazowego
zaburzenia endokrynologiczne
zaburzenia pooperacyjne, pourazowe
bóle narządu ruchu podczas ciąży
Stworzony przez Aleksandra Bieleckiego system pracy z pacjentem oparty na analizie wzorców
posturalnych wg Zinka, którym przeciwdziała się odpowiednio dobranym technikom manipulacji stawów
kręgosłupa i stawów obwodowych oraz klawiterapii. Dla kogo – dla każdego, a w szczególności dla
pacjentów z bólem wędrującym, wielostawowym, psychosomatycznym oraz sportowców.
To metoda stworzona przez Ferdynanda Barbasiewicza opierająca się na odruchach. Stymuluje się w niej
za pomocą ostrych gwoździ (klawików) określone po punkty na powłokach skórnych pacjenta, które
wywołują określoną reakcję (odruch) całego organizmu. Dla kogo: dla pacjentów bólowych,
zestresowanych, psychosomatycznych, osób bojących się manualnej pracy z terapeutą oraz sportowców.
To metoda stworzona przez Radosława Składowskiego, stanowiąca zbiór metod diagnostyczno-
terapeutycznych opartych na pracy za pomocą specjalnych narzędzi (piny, katy, bańki, miód) oraz
dobranych technik z terapii manualnej. Znajduje szerokie zastosowanie w medycynie sportowej,
ortopedycznej dając natychmiastowe i trwałe efekty. Dla kogo: dla niecierpliwych, nie bojących się
bólu, sportowców i pacjentów po urazach ortopedycznych.
Metoda polegająca na przyklejaniu na skórę elastycznego plastra z materiału odpowiednią techniką.
Grubością i ciężarem jest zbliżony do parametrów skóry. Kolor plastrów nie ma znaczenia, choć jeśli
ktoś jest wrażliwy, odbiera kolor niebieski jako tonujący a czerwony aktywizujący.
W kinesiotapingu stosujemy wiele aplikacji, dzięki którym uzyskujemy działanie:
przeciwbólowe
stabilizujące
rozluźniające (w tym praca na bliznach)
korygujące
drenujące
Jest to szwajcarska koncepcja treningu dna miednicy. Poprzez stosowanie odpowiednich wizualizacji i poznanie potrzeb pacjentki możliwa jest bezpośrednia aktywacja mięśni dna miednicy. Metoda jest odpowiednia do wzmacniania i rozluźniania mięśni. Ma na celu edukację, prewencję i terapię zaburzeń spowodowanych dysfunkcją dna miednicy.
Znajdzie zastosowanie w:
nietrzymaniu moczu
nietrzymaniu stolca
obniżeniu narządów miednicy
przygotowaniu ciała do porodu
powrocie do sprawności po porodzie
w okresie menopauzy
bólach odcinka lędźwiowego
profilaktyce zaburzeń dna miednicy